Nie lekceważ objawów anginy. Nieleczona może doprowadzić do powikłań

Nie lekceważ objawów anginy. Nieleczona może doprowadzić do powikłań

Angina wirusowa zazwyczaj ma lżejsze objawy niż angina ropna, czyli wywołana przez paciorkowce. Objawy tej drugiej bywają znacznie bardziej uciążliwe dla chorego. Ta choroba może przebiegać bez pojawienia się gorączki u chorego pacjenta. Jak rozpoznać, że pacjent choruje na anginę? Jakie mogą być powikłania po tej chorobie, jeśli nie zostanie odpowiednio wcześnie zdiagnozowana, lub do końca wyleczona? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w poniższym artykule – zapraszamy!

Ból gardła i gorączka to objawy, które najczęściej kojarzymy z przeziębieniem lub grypą. Te choroby da się wyleczyć w domu, za pomocą leków, które prawie każdy ma w swojej domowej apteczce. Angina może jednak objawiać się bardzo podobnie, lecz jest dużo bardziej groźną chorobą – w tym przypadku wizyta u lekarza jest konieczna. Jej przebieg wyglądać może nieco inaczej, inne też jest leczenie anginy. Pierwszą oznaką anginy jest ból gardła znacznie bardziej uciążliwy niż w przypadku zwykłego przeziębienia – przy anginie nawet mówienie, czy przełykanie śliny i jedzenie może sprawiać ból uniemożliwiający te czynności.

Jakie są objawy anginy?

Ta choroba przenoszona jest tak, jak większość innych chorób wirusowych – a więc drogą kropelkową. Pierwsze jej objawy nie pojawiają się szybko, bo od 2 do 5 dni po kontakcie z osobą, która była chora. Anginę dzielimy na dwie grupy – paciorkowa (ropna) oraz wirusowa. Ta pierwsza znacznie przebiega dużo ciężej. Nie towarzyszy jej kaszel, ale ostry ból gardła uniemożliwiający mówienie czy nawet przełykanie śliny.

Jak rozpoznać, że mogę chorować na anginę?

Angina paciorkowa najczęściej objawia się poprzez ból gardła, dreszcze oraz bardzo wysoką gorączkę (39°). Choroba u dzieci może także wywoływać nudności i wymioty. Anginę paciorkową – ropną można bardzo łatwo rozpoznać po zaczerwienieniu gardła oraz po powiększeniu, zaczerwienieniu czy rozpuchlnieniu migdałków. Często pojawiają się także czopy ropne na przełyku. Kolejnym z objawów tej choroby mogą być bolesne i powiększone węzły chłonne. Anginę ropną da się wyleczyć tylko za pomocą odpowiednio dobranego antybiotyku, po skonsultowaniu się z lekarzem, który wyda na niego receptę. Nie należy leczyć anginy tak, jak grypy, ponieważ może to prowadzić do poważnych powikłań.

 

Angina atakująca migdałki podniebienne może mieć nieco inne objawy od anginy migdałka językowego oraz gardłowego. Lekarz powinien rozpoznać rodzaj choroby i dobrać do niego odpowiednie leczenie.

Czym charakteryzuje się angina migdałków podniebiennych?

  • ból gardła, który utrudnia przełykanie i mówienie. często promieniuje w okolice uszu
  • wysoka gorączka, sięgająca powyżej 38 st.
  • dreszcze
  • powiększone, bolesne węzły chłonne
  • ogólne rozbicie, złe samopoczucie, osłabienie organizmu

Czym charakteryzuje się angina migdałka gardłowego?

  • ropna wydzielina
  • ból gardła
  • kaszel
  • zaczerwienienie migdałka
  • nieżyt nosa

Ta choroba może pojawić się także u niemowląt. Jest dla nich szczególnie niebezpieczna. Objawia się bardzo wysoką, niebezpieczną gorączką (do 40 st.) brakiem apetytu, śluzowym stolcem, objawami oponowymi oraz drgawkami. W takim przypadku należy niezwłocznie udać się z dzieckiem do szpitala.

Czym charakteryzuje się angina migdałka językowego?

Angina migdałka językowego występuje w momencie, kiedy pacjent miał wcześniej usunięte migdałki podniebienne. Do jej objawów zalicza się:

  • ból gardła, który promieniuje do uszu
  • duszności
  • szczękościsk
  • zaburzenia mowy

 Angina bez gorączki – czy jest to możliwe?

Najczęściej choroba wirusowa kojarzy nam się z występującą gorączką lub osłabieniem organizmu. W przypadku anginy gorączka nie zawsze się pojawia, lub nie jest wysoka. Chorzy najczęściej mówią o silnym bólu gardła, który często wręcz uniemożliwia mówienie, czy przełykanie. W takim przypadku chorobę leczy się objawowo.

Angina ropna, zwana też paciorkową czy bakteryjną raczej nie występuje bez gorączki. Jeśli lekarz zdiagnozuje anginę wywołaną przez wirus, nawet w przypadku prawidłowej temperatury ciała, i tak przepisze antybiotyk.

objawy anginy

O czym świadczy biały nalot na migdałkach?

Biały lub żółtawy nalot na migdałkach często pojawia się wraz z występowaniem zarażenia anginą. Pojawia się tylko w przypadku anginy ropnej, czyli paciorkowcowej. Świadczy o tym, że włóknik i leukocyty, czyli komórki odpornościowe przegrały w walce z bakteriami, które wywołują chorobę. Nalot na migdałkach nie występuje w przypadku anginy wirusowej.

Biały nalot na migdałkach to nie tylko efekt anginy. Może świadczyć o wielu innych chorobach, ana przykład: mononukleoza zakaźna, cytomegalia, błonica, Plauta-Vincenta. Kiedy nie wiadomo, co może być przyczyną białego lub żółtawego nalotu na migdałkach i gardle, pomocne może okazać się przeprowadzenie badań laboratoryjnych, które pomogą w zdiagnozowaniu przyczyny i przyspieszeniu leczenia choroby.

Jakie mogą być powikłania po anginie?

Nie wolno lekceważyć objawów żadnej choroby. Nieleczone mogą przyczynić się do wywołania powikłań, które mogą być bardzo trudne i problematyczne w leczeniu. Nieleczona angina może prowadzić do bardzo poważnych powikłań, takich jak:

  • zapalenie zatok
  • sepsa
  • ropień okołomigdałkowy
  • zapalenie opon mózgowych
  • ropień zagardłowy
  • ostre zapalenie nerek
  • zapalenie płuc
  • gorączka reumatyczna
  • zapalenie mięśnia sercowego
  • zapalenie stawów.

Nazwy tych chorób nie brzmią dobrze. Wszystkie z nich są bardzo niebezpieczne dla ludzkiego zdrowia i życia, dlatego powinniśmy zadbać o to, aby wyleczyć anginę do końca – nie odstawiać wcześniej leków oraz nie lekceważyć zwolnienia lekarskiego. Czym jest każda z chorób, wywołana przez niewyleczoną anginę?

Zapalenie zatok może być bardzo uciążliwe dla pacjenta. Jego najczęściej pojawiające się objawy, to: zatkany nos, katar, ograniczona możliwość oddychania przez nos, utrata węchu, ogólne osłabienie organizmu i złe samopoczucie, ból głowy, charakterystyczny ucisk w twarzy, który szczególnie nasila się podczas schylania.

Sepsa to niezwykle niebezpieczna choroba. Do symptomów sepsy zalicza się przede wszystkim wysoką gorączkę, przyspieszony oddech, osólne osłabienie, biegunkę, wymioty, bóle rąk i nóg czy czerwone wybroczyny na skórze, które nie znikają pod wpływem nacisku. Sepsą nie da się zarazić, jednak sepsa wywoływana jest przez bakterie, wirusy czy grzyby. Możliwe jest całkowite wyleczenie sepsy, jednak powikłania po niej mogą być również bardzo niebezpieczne.

Ropień okołomigdałkowy ma postać zbiornika lub owrzodzenia z treścią ropną. Rzadko zdarza się, aby występował po obu stronach – najczęściej znajduje się po jednej stronie, między torebką, która otacza migdałek podniebienny a powięzią, która pokrywa mięśnie bocznej strony gardła. Ropień okołomigdałkowy leczy się antybiotykami, najczęściej takimi jak penicylina, amoksycylina, klindamycyna. Czasem do leczenia włączane są także sterydy. Ropień okołomigdałkowy nie jest sam w sobie bardzo groźny. Rzadko wywołuje sepsę. Może powodować natomiast anginę czy ropień zagardłowy.

Zapalenie opon mózgowych. Do objawów bardzo niebezpiecznego zapalenia opon mózgowych zaliczamy: wysoką gorączkę, najczęściej do nawet 40 st., dreszcze, bóle mięśni i stawów, silne bóle głowy, bóle karku, nudności, wymioty oraz sztywność karku. Zapalenie opon mózgowych często prowadzi do śmierci, ponieważ diagnozowane są dość rzadko. Przyczyną zapalenia opon mózgowych jest przeniknięcie drobnoustrojów do płynu mózgowo-rdzeniowego. Dzieje się to zazwyczaj za pośrednictwem krwi lub podczas urazu czaszki. Może być także wywołane przez zapalenie ucha środkowego lub zapalenie zatok.

Ropień zagardłowy jest ropieniem tkanek miękkich znajdujących się w przestrzeni zagardłowej. Może występować przewlekle, lub pojawiać się nagle, w wyniku niewyleczonej do końca anginy. Najczęściej ropień zagardłowy występuje u bardzo małych dzieci, jednak nie jest spotykany często także w tej grupie pacjentów. U dorosłych może wystąpić spowodowany gruźlicą trzonów kręgów szyjnych. Do objawów ropienia zagardłowego należą: ogólne złe samopoczucie, ból pojawiający się podczas ruchów szyją, odchylanie głowy do tyłu, widoczne uwypuklenie bocznej ściany gardła i szyi, duszność, objawy niedotlenienia.

objawy anginy

Ostre zapalenie nerek to choroba, która dotyka kłębuszków nerek. Jego inna nazwa to kłębuszkowe zapalenie nerek. Powstaje w wyniku alergii na stany zapalne w organizmie. Może być wywołany przez stany zapalne w migdałkach, jajnikach, pęcherzyku żółciowym, w obrębie uzębienia. Często wywoływane jest przez zapalenie układu moczowego. Do jego objawów należą najczęściej pieniący się mocz, brunatna, różowa lub czerwona barwa moczu, bóle nerek, utrata apetytu, a nawet obrzęk twarzy i stóp.

Zapalenie płuc to dość znana choroba, jednak nadal bardzo niebezpieczna. Można rozpoznać zapalenie płuc po takich objawach, jak mokry kaszel, ogólne osłabienie pacjenta, problemy z oddychaniem, ból w okolicy klatki piersiowej, gorączka, czasem także zaburzenia świadomości. Trwa nawet do trzech tygodni, a nieleczone może nieść za sobą znacznie bardziej poważne powikłania. Zapalenie płuc leczy się najczęściej poprzez przyjmowanie antybiotyków.

Gorączka reumatyczna najczęściej pojawia się jako następstwo ostrego zapalenia gardła. Twa zazwyczaj od jednego do dwóch miesięcy, jednak przebieg może być oddzielany kilkuletnimi okresami utajnienia. Do objawów gorączki reumatycznej należą: gorączka, zapalenie stawów, zapalenie serca, pląsawica, zmiany skórne. W przypadku występowania gorączki reumatycznej u pacjenta niezbędne jest natychmiastowe leczenie. Jej powikłania mogą być bardzo poważne.

Zapalenie mięśnia sercowego jest chorobą, której stan zapalny obejmuje komórki mięśnia sercowego. Może doprowadzić nawet do niewydolności mięśnia sercowego, a następnie do śmierci. Objawy zapalenia mięśnia sercowego to ból w klatce piersiowej, nieregularne, szybkie bicie serca, duszności przy niewielkim wysiłku, ogólne zmęczenie, obrzęk kostek, obrzęk podudzi, ból mięśni, ból stawów, gorączka, ból gardła czy biegunka.

Należy pamiętać, że trafną diagnozę może postawić tylko odpowienio wykwalifikowany lekarz. Nie ignorujmy jednak nawet najmniejszych niepokojących sygnałów wysyłanych przez ciało.

Dodaj komentarz