Shar Pei jest to rasa psów, którą zalicza się do grupy molosów w typie mastifa. Rasa ta pochodzi z szesnastowiecznych Chin, gdzie używano ich do polowań, zaganienia i do psich walk. Według klasyfikacji FCI należą one do grupy II, sekcji 2 a numer wzorca to 309. Sięgając do historii należy zwrócić uwagę na fakt, że w czasie budowy komunizmu w Chińskiej Republice Ludowej, posiadanie Shar Pei było uznawane jako luksus. Ceną posiadania psa tej rasy był obowiązek płacenia wysokich podatków. Za czasów władania Mao uznano, że posiadanie tej rasy jest przejawem burżuazji, w związku z tym zabroniono hodowli tej rasy. Zaistniało poważne ryzyko wymarcia rasy. Jeden z jej miłośników i jednocześnie hodowców poprosił o pomoc Amerykanów, aby spopularyzowali rasę. Apel został wysłuchany. Wiele osobników rasy Shar Pei przybyło do Ameryki stając się jednocześnie symbolem bogactwa i prestiżu społecznego. Ich popularność sięgnęła także krajów europejskich. Wkrótce zaczęto zakładać tu hodowle. W 1981 r. określono wzorzec tej rasy, było to w czasie, kiedy pierwsze osobniki przybyły do Wielkiej Brytanii.
Gdyby można było polecić potencjalnym właścicielom tę rasę należałoby zwrócić uwagę na jego doskonałe dopasowanie się do człowieka i warunków, w których by przebywał. Jest psem towarzyskim, czujnym, skłonnym do obrony, ale nie wykazuje agresji. Jest przywiązany do jednego właściciela, którego uznaje za przewodnika stada. Nadaje się do domu z ogrodem, z racji swojej wielkości (46 – 51 cm) i wadze 18 – 26 kg, ale także doskonale znosi warunki miejskie.
Shar Pei jest psem charakterystycznym z wyglądu. Jego uroda to, w przypadku szczeniaków, pomarszczona skóra na całym ciele, zaś w przypadku osobników dorosłych skóra charakteryzuje się luźnością. „Zmarszczki” znajdują się w okolicy głowy i ogona.
Charakterystyczną cechą jest także budowa kufy. Szeroka od nasady aż do końca nosa. Zarówno wargi i kufa jest dobrze wypełniona. Niewielkie wybrzuszenie w pobliżu nasady nosa nie powoduje braków w przypadku stwierdzenia psa z rodowodem. Szczęki tego czworonoga są silne. Oczy o kształcie migdałów w kolorze ciemnym. Jaśniejsze oko jest dopuszczalne w przypadku jaśniejszej sierści. Uszy są niewielkie i trójkątne. Ich położenie jest dość wysokie.
FCI dopuszcza kilka kolorów maści pod warunkiem jednolitości. Jedynie Sher Pei biały nie zostanie uznany za zbliżony do wzorca. Dopuszczalna jest szata cieniowana z przewagą jaśniejszego włosia na ogonie i udach. Wzorzec rasy dopuszcza dwa rodzaje rasy: horse coat – długość do 1,25 cm i brush coat – długość od 1,25 do 2,5 cm. Są też gatunki posiadające długość powyżej 2,5 cm, jednak ten psiak nie zostanie zakwalifikowany jako typowy rasowy pies z rodowodem.
Ze względu na swoją charakterystyczną skórę, właściciel musi się liczyć z dość uporczywą pielęgnacją. Szczególnej troski wymagają szczenięta z pofałdowaną skórą, która z racji problemu dostępu do świeżego powietrza i zagrzania, może ulec zarażeniu infekcją. Częstą dolegliwością tej rasy jest entropiom polegający na nieprawidłowym podwinięciu powieki z rzęsami w stronę gałki ocznej. Nieleczone entropium może spowodować ślepotę.
W dzisiejszych czasach Shar Pei jest rasą zdobywającą coraz więcej miłośników w Polsce i za granicą z racji swojej oryginalnej urody i charakteru.